Bez mgły. Rozdział 1

Na świecie istnieje wiele problemów i trosk. Ludzie ciągle się nimi martwią i myślą tylko o nich. Zastanawiają się jak od nich uciec, sprawić by zniknęły. Próbują i niektóre znikają, niektóre zostaną na zawsze. Ale problemy zwykłych ludzi to pikuś, w porównaniu z problemami świata. Nie chodzi mi o jakaś dziurę ozonową czy coś w tym stylu, mi chodzi o mgłę. 

Wszystkie prawdziwe problemy są przykryte mgłą, która ma chronić ludzkość przed chaosem. Zastępują je błahostki, czyli: choroby, długi, uzależnienia, śmierć bliskich, itp. Pod mgłą czają się niewyobrażalnie przerażające potwory, demony, które chcą kierować życiem każdego człowieka. Mgła im na to nie pozwala, ale niektórym udało się przez nią przedostać,ale tylko dość małe i nie ważne. Były to wyżej wymienione troski. 

Istnieją jednak osoby, które otrzymały dar lub klątwę - jak to niektórzy mówią.Oni potrafią dostrzec i rozmawiać z tymi właśnie istotami. Demony przez ludzi mogą kontaktować się z resztą ich przyjaciół będących na świecie. 

Jedną z takich osób jest Luna. Mała sierota ze starego, prawie pustego domu dziecka na krańcu miasta Serwiell (czyt. Serwill). Luna posiada dar. Ona jednak potrafi o wiele więcej niż inni obdarzeni. Ona potrafi nie dość, że utrzymywać z nimi stały kontakt, to potrafi jeszcze kierować ludźmi, z niewielką pomocą demonów. Stworzenia te zazwyczaj próbują kierować obdarzonym człowiekiem, dlatego niektórzy uważają to za klątwę. Luna się z nimi przyjaźni i dostała prawo własnej woli, dlatego im pomaga. W stosunku do innych ludzi jest nieprzyjazna i chłodna. Woli spędzać czas na siedzeniu przy biurku lub na łóżku w swoim małym pokoju i rozmawianiu z potworami telepatycznie. Nie lubi towarzystwa społeczeństwa i woli "samotność". 

Na razie to tyle z mojego 1 rozdziału. Jest on dość krótki, ale inne będą o wiele dłuższe, obiecuje.Wyczekujcie następnego posta, powinien pojawić się jutro.